Acabouse o tiro ao pombiño (polo momento)

Este ano O Grove non voltará repetir o triste espectáculo do campionato de tiro ao pombiño, evento turístico no cal ducias de sádicos se dedicaban a disparar contra estes indefensos animais, aos que anteriormente recurtaran a cola para facer máis “interesante” o seu xogo.

Infelizmente, non foi a sensibilidade ante o sofrimento dos animais a que logrou paralisar este espectáculo tan semellante ao taurino, senón outras razóns, se ben relacionadas coa lexislación ambiental. Non contentos con esta barbarie, os organizadores tiveran a orixinal idea de organizar o campeonato a carón dun humidal protexido Umia-Grove, co cal cada ano caían quilos e quilos de chumbo, para envelenar peixes, aves e quizais ata os mariscos que despois comían os propios turistas, nunha nova mostra de irracionalidade. A Administración estivo tan rápida como de costume, e o ano pasado atreveuse a poñer unhas mínimas condicións –munición “ecolóxica”, instalación de pantallas para que non caise o chumbo, etc…- que por suposto non cumpriron os tiradores, acostumados á complicidade coas institucións.

Non obstante, a Consellaría de Medio Ambiente non tivo máis remedio que iniciar un expediente de sanción –que non resolveu un ano despois- debido á presión popular, e esixir que este ano cumpriran as condicións.

Os organizadores alegaron que non era posíbel conseguir munición sen chumbo –o que é falso, só que sería máis cara- e decidiron cancelar o torneo, para desgusto de algúns empresarios que non calibran o que este espectáculo sádico denigra a imaxe da vila, da comarca e da Galiza.

É de destacar neste proceso a negativa actitude do goberno local, no que só o BNG se opoñía ao torneo, pero que rematou por votar a prol da permanencia do torneo en virtude do pacto de goberno e da decisión dos seus socios, PSOE, Partido Galeguista e Esquerda Unida, unidos en defensa desta barbarie cruel, indigna e contaminante. Para completar o cadro estaba o PP, na oposición, que lles reprochou que non foran quen de facer máis por esta tradición, que debe ser tan milenaria e galega como as touradas.

Parece difícil que se recupere este torneo despois da súa interrupción, xa que os tiradores comezaran a buscar outro lugar onde descargar a súa adrenalina matando animais. Aínda así, teremos que estar atentos ante os posibles intentos de recuperación en anos vindeiros, non sen antes felicitármonos deste paso histórico, que anticipa a grande festa que suporá algún día, e máis pronto do que tarde, a erradicación das touradas en Pontevedra.